تحقیقات نشان داده است که فولادهای آلیاژی حاوی نیکل و کروم، به ویژه آلیاژهایی با ترکیب مشخصی از این عناصر، برای کاربرد در صنعت خودروسازی بسیار مناسب هستند. این آلیاژها به دلیل تغییرات ساختاری در سطح میکروسکوپی، خواص فیزیکی بهتری نسبت به فولادهای کربن معمولی ارائه می‌دهند.
اضافه شدن عناصر آلیاژی به فولاد، امکان بهبود قابل توجهی در خواصی مانند استحکام، سختی و مقاومت در برابر خوردگی و سایش را فراهم می‌آورد. این امر باعث می‌شود تا از این فولادها در ساخت قطعات مختلف خودرو، از جمله بدنه، شاسی و قطعات موتور، استفاده شود.
یکی از دلایل اصلی برتری فولادهای آلیاژی نسبت به فولادهای کربن، قابلیت آن‌ها در کسب خواص مطلوب از طریق عملیات حرارتی است. در حالی که فولادهای کربن به سختی به خواص مورد نظر دست می‌یابند، فولادهای آلیاژی با افزودن مقادیر کم از عناصر آلیاژی، به راحتی قابل تقویت هستند.
فولادهای ضد زنگ، که نوعی فولاد آلیاژی با درصد بالای کروم هستند، به دلیل مقاومت بسیار بالای خود در برابر خوردگی، کاربرد گسترده‌ای در صنعت خودروسازی دارند. این فولادها در ساخت قطعاتی که در معرض رطوبت و مواد شیمیایی قرار دارند، مانند سیستم اگزوز و برخی از قطعات بدنه، استفاده می‌شوند.
با افزایش مقدار نیکل در فولادهای آلیاژی، خواص مکانیکی آن‌ها تغییر می‌کند و در برخی موارد، فولاد نرم‌تر می‌شود. این فولادها به دلیل مقاومت در برابر حرارت و خوردگی، در کاربردهایی که نیاز به مقاومت در برابر شرایط سخت دارند، مورد استفاده قرار می‌گیرند.
در انتخاب فولاد آلیاژ مناسب برای یک کاربرد خاص، باید عوامل مختلفی از جمله:
خواص مکانیکی مورد نیاز: استحکام، سختی، شکل‌پذیری
شرایط محیطی: دما، رطوبت، حضور مواد شیمیایی
هزینه تولید
را در نظر گرفت.
به طور خلاصه، فولادهای آلیاژی با ارائه طیف گسترده‌ای از خواص، نقش بسیار مهمی در صنعت خودروسازی ایفا می‌کنند. استفاده از این فولادها به خودروسازان امکان می‌دهد تا خودروهایی با وزن کمتر، ایمنی بیشتر و دوام بالاتر تولید کنند."