سیستم عددگذاری انواع فولاد 

در حال حاضر دو مدل جهت عدد گذاری فولادها در صنعت استفاده می‌شود که توسط موسسات زیر توسعه یافته اند:

-موسسه فولاد و آهن آمریکا (AISI)

-جامعه مهندسان اتومبیل (SAE)

در هر دو مدل، شناسایی پایه کربن و آلیاژی فولادها بطور معمول توسط کدهای عددی چهاررقمی و گاهی توسط کدهای عددی 5 رقمی صورت می گردد. 

در این مدل چنانچه رقم اول کد، “عدد یک” باشد نمایانگر فولاد کربنی است. هر کدام از انواع فولادهای کربنی در هر دو مدل SAE و AISI در این دسته (1xxx) جای دارند. این نوع فولادها هم چنین بر اساس خواص اصلی به چهار گروه زیر تقسیم می‌شوند:

فولاد کربنی هموار  با حداکثر  یک درصد منگنز که شامل مجموعه 10XX می‌باشد.
فولاد کربنی گوگرددار یا re-sulfurized که جزو مجموعه 11xx می باشد.
فولاد کربنی گوگرد  یا re-sulfurizedو همچنین فولاد کربنی فسفردار  یا Re-Phosphorized که در مجموعه 12xx جای می‌گیرد.
فولاد کربنی با درصد منگنز  حدود 1.65 و بدون گوگرد یا Non-Re-Sulfurized که جزو مجموعه 15xx جای می‌گیرد

رقم اول انواع فولاد آلیاژی در طراحی SAE-AISI  به شکل زیر است:

2  فولادهای نیکلی
3  فولادهای کروم-نیکل
4  فولادهای مولیبدنیومیوم
5  فولادهای کرومی
6  فولادهای وانادیوم-کروم
7  فولادهای کروم-تنگستن
8  فولادهای نیکل-کروم-مولیبدنیوم
9  فولادهای سیلیکون-منگنز و دیگر گریدهای SAE

رقم دوم در این ارقام معمولا نمایانگر درصد غلظت عنصر آلیاژی اصلی است. بطور مثال عدد 1 برابر است با یک درصد و  دو رقم آخر، نمایانگر درصد غلظت کربن تا 0.01 درصد می باشد.